Na een periode van herstel of verandering wil je graag vasthouden wat je hebt hervonden: rust, vertrouwen, regie, helderheid. Maar zodra het leven weer voller wordt, merk je hoe snel het oude ritme je weer probeert mee te trekken in oude patronen en gedachten. Niet omdat je terugvalt, maar omdat het telkens opnieuw een uitdaging is om de balans te bewaren tussen doen en zijn. Omdat het oude nog vertrouwder voelt dan het nieuwe. Het vraagt aandacht om trouw te blijven aan wat

Burn-out lijkt van buiten een uitputting van energie, maar van binnen is het vaak iets anders: een plek waar beweging lange tijd is vastgelopen. Je systeem heeft te lang meer gegeven dan het kon bijtanken. Niet omdat je niet sterk genoeg was, maar omdat je innerlijke kompas steeds opnieuw vroeg om dóór te gaan. In je zenuwstelsel ontstaat dan een stil conflict: aan de ene kant je ventrale systeem dat verbinding zoekt, aan de andere kant je overlevingsbehoefte die roept: “Niet

Je lichaam draagt een verhaal dat veel dieper gaat dan je gedachten kunnen navertellen. Onder je bewustzijn beweegt een stille dirigent: de nervus vagus, een zenuwbaan die je hele systeem doordrenkt met informatie. Hij bepaalt hoe veilig je je voelt, hoe diep je kunt ademen en zelfs hoe open je hart staat voor contact. Vanuit de Polyvagaal Theorie weten we dat je zenuwstelsel niet zomaar reageert op gebeurtenissen, maar voortdurend jouw omgeving “leest”. Het scant: Is het vei

Burn-out voelt vaak alsof je innerlijke vlam is teruggebracht tot een klein vonkje. Dat vonkje is er nog, maar je zenuwstelsel heeft bescherming boven beweging gezet. Je hoeft dat niet te fixen. Je mag beginnen bij het herstellen van de veiligheid voor je systeem. Dit kan door ontspanning, maar ook door lichte (ontspannen) beweging. Burn-out vraagt om afleren van overdrive. Jouw grenzen zijn leidend; laat herstel niet groots zijn, maar echt. Hier zijn zachte, haalbare handvat